Over kerstengeltjes en de kleine Freddie

Gisteren voor het eerst bij Sherstha geweest (shresthajaipur.org), meteen al verliefd op al die engeltjes met wilde haren. Vandaag vierden we daar kerst. Het voelde goed om iets moois te doen op een kerstdag: slum en weeskinderen volproppen met taart, samosas, broodjes en mangosap. Wat zijn ze lief, beleefd, mooi, eigenwijs en vooral vrolijk en dankbaar. "Dat hummeltje met die hanekam, zou die in onze handbagage passen?" Na het eten is het tijd om te dansen. Een kereltje in fancy wit blousje kleurt me mee: "dance dance". Iedereen is zo blij, we draaien rondjes, lachen en dansen met zn allen. Ik ga weer zitten en er staan twee stoere jongens op. Mooie straatschoffies van een jaar of 16, met open blousjes en van die mannen kettingen. Er wordt een wat gevoeliger nummer aangezet en de jongens komen in beweging. Ze dansen de sterren van de hemel, samen en vol liefde. Ze dansen in slowmotion met krachtige bewegingen. Ze beelden een ontroerend verhaal uit, komen dichter bij, wijzen naar elkaar en naar hun hart. Echt kippenvel en een paar dikke tranen. Vrienden lopen hier hand in hand en hangen om elkaars nek, vooral de jongens, prachtig. Op het eind van de middag dansen andere jongens op hetzelfde nummer, ik raak weer ontroerd. Een klein, vies en schattig meisje pakt mijn hand vast en komt dicht tegen me aanstaan. Ik laat mijn tranen maar vloeien want ik weiger los te laten om mijn zakdoek te pakken. Na het nummer komt er een meisje in een prachtige, glimmend gele jurk naar Melissa en mij toe. Ze geeft ons haar bloemen haarspeldjes. Wij kijken elkaar aan, bekijken de speldjes en geven ze vriendelijk lachend terug. "no no is gift" zegt ze en verdwijnt tussen de andere kerstengeltjes. Melissa en ik kijken elkaar vol ongeloof aan, dit kunnen we toch niet maken! Een cadeau aannemen van een klein meisje dat woont in een open tent van zeil en takken? Maar het enige wat we kunnen doen is haar morgen iets teruggeven.

Over kippenvel momenten gesproken, er is nog een jongetje wat mijn hart gestolen heeft. Hij bewaart het in zijn broekzak. We staan tegenover elkaar. Met zijn handen doet hij alsof ie een foto van me maakt. Hij lijkt wel wat op een kleine Freddie Mercury met grote, uitstekende tanden. Hij blijft me aankijken en maakt een hartje van zijn handen. Ik wijs naar hem en dan naar mijn hart. Hij wijst naar mij, grijpt met zijn handjes in de lucht alsof hij mij pakt, en stopt me in zijn broekzak :)

Veel mooier had je het niet kunnen verbeelden kleine Freddie, ik wil jou ook meenemen in mijn broekzak, maar ik hou je in mijn hart...