Mr. M...

Op een avond in Jaisalmer klopte er een man aan. Hij droeg een gestreept spencertje en een fles alcohol. Hij trok onze hotelkamerdeur achter zich dicht en wees naar de fles: "Glass?" No. "Ok ok... Glass?" No! Het bleek een dronken Indier te zijn.
"Ok two glass..."
No sir, we don't want that!
"Ok ok one sip... you first."
No sir no.
"What's you name?"
Melissa.
"Aah Maleishaaa... and you name?"
Lies.
"ies!"
Ik vraag naar zijn naam. Hij begint heel langzaam waardoor ik denk dat hij het gaat spellen: "M..."
Na een lange adempauze vervolgt hij met de rest van zijn naam in een enorm tempo: "Hyderabaderabamba" (bij benadering natuurlijk).
Ik schiet ineens in de lach. Ik kom een paar minuten daarna pas bij. Ik voel me schuldig dus voeg er nog aan toe: nice name. "No nice name..!"
Hij weet duidelijk niet meer wat voor of achter is. De charmante kok komt hem wegsturen maar dat lukt natuurlijk niet. Dan komt mevrouw Hyderabaderabamba eraan. "Shh shhhh... my wife!" fluisterd meneer giechelend.
Ik moet onderhand huilen van het lachen. Hoe lullig het ook is, de slappe lach hou je niet tegen. Please sir, we want to be alone. "You...me... alone?" Hahhaahaha. We lachen nog even door als de deur eindelijk gesloten wordt. Wat was dìt nou weer India?