Al Ansaar Hospital

lieve vrienden en familie, vandaag even een wat minder vrolijke blog. Ik heb net al een heel verhaal getypt op mijn telefoon maar dat was ineens weg, dus ik hou het wat korter :P

3 december werd Melissa met pijn in haar schouder, pijn in haar buik en allergie wakker. S avonds zijn we naar een dokter gegaan. De volgende ochtend nog een scan en bloed prikken maar het was snel duidelijk: een blinde darmontsteking! De beste optie was een operatie :( Daar zit je dan in n vreemd land in een islamitisch ziekenhuis, mannen met baarden en jurken, brutale burkas en starende kinderen. Die avond zou de operatie om 10 uur plaats vinden. 10 uur werd 1 uur. 1 uur werd 12 in de ochtend. Het was rot mijn reismaatje zo te moeten zien in een roze kamer aan zon rot infuus. Ze kreeg iets toegediend waar ze niet goed tegen kon en begon wat te trippen. Later werd het wat luchtiger toen Melissa begon over zusters die haar naar zolder wilden brengen, groene smurrie en het feit dat ze steeds maar weer 'viel'. Ik dacht dat ik in het hotel zou slapen maar dat werd toch het ziekenhuis. Ik deed het met liefde, maar fijn is anders. Het bedje op de kamer was super smal, te kort en ik had niet eens n deken.

De volgende dag was het zover, om een uur of half 2. Ik ben naar de supermarkt gegaan en het hotel. Het ziekenhuis had namelijk geen eten en verwachte vanalles van me. Ik moest er de hele tijd bij zijn, om t uur medicijnen gaan halen, formulieren invullen, mensen buiten houden, Melissa helpen, boodschappen doen, spullen halen, heb zelfs de was nog laten doen! Toen ik net wilde gaan rusten op de hotelkamer tijdens de operatie, belde het ziekenhuis boos op. Van tevoren had ik duidelijk afgesproken dat ik de sleutel van de roze kamer mee zou nemen en weg zou gaan. ze zouden me bellen voor melissa weer wakker was. Nu moest ik zo snel mogelijk terugkomen. ze werden boos op me dat ik weg was gegaan met de sleutel. pff... en ik was al zo vrolijk.

Melissa heeft 3 dagen moeten bijkomen in het ziekenhuis, met veel pijn. Daarna gingen we terug naar het hotel. Ik was kapot, huilerig, wilde even alleen zijn. Ik voelde me schuldig want ik had niet eens de operatie ondergaan, ik had geen pijn. Maar ik was kapot.

Een paar dagen later ging het beter met Melissa. We gingen lekker shoppen :) had er echt behoefte aan er even uit te zijn.

Vanochtend hebben we een trein naar Bangalore geboekt. en met veel moeite ons tweede pakketje op de bus gedaan. Het was weer n heel gedoe om onze plaatsen te verdedigen in de trein, maar toen we eenmaal zaten kon ik weer genieten :)

Overmorgen vliegen we naar Mumbai en daarna door naar Jaipur om verder te gaan met de reis. Het doet me pijn zuid India te missen maar het is gewoon anders gelopen :)