Through the Looking Glass

Op een middag was ik muziek aan het luisteren die mijn vader voor me uitgekozen had. De tien nummers brachten me zo dicht bij mezelf dat al mijn gevoel er even uit kwam. Ik was aan het wachten op dit moment. Alles in mijn hoofd werd een kloppend verhaal. De nummers lieten me voelen hoe moeilijk het is om mensen los te laten en alleen te zijn. Ik voelde hoeveel behoefte ik had aan een dikke knuffel en getroost te worden maar er was niemand voor mij. De nummers speelden door en brachten me naar vroeger. Vroeger is niet meer, kleine Liesje ook niet meer sinds deze dag. Dat doet pijn maar het lijkt noodzakelijk, we zien wel wat we er voor terug krijgen.

Arambol is the place to be. Lekker lui, goed eten bij de Laughing Buddha, flink shoppen, goeie muziek en geweldige mensen.  Jeremiah, de veel pratende, knettergekke Amerikaan van de Laughing Buddha, attendeerde ons op een feestje verderop. Well, that’s what I call a rave party! Keihard dansen op psychedelic trance, een droom die uitkomt!

En het werd beter en beter. Vaibav en Sid, onze vrienden uit Mumbai, kwamen de 21e. We hebben uren in een restaurant gezeten en hadden fijne gesprekken. Sid had alleen wel een beetje moeite met een strandhut. Vooral dat ie de wc moest delen met Vaibav en dat er geen spiegel was. ‘S avonds zijn we naar een feestje gegaan waar we een flyer van kregen. En… het kan altijd nóg beter! Achter een bar was een open plek, het leek op een parkeerplaats. Maar dan met overall mooie lampjes, trapjes, kampvuur, grote boxen, een chill out en vooral gave muziek. Het begon met Tech en Deep House, later psychedelic, al moest de muziek toen zachter. Heerlijk gedanst, biertje dr bij en alle vrienden die we in Arambol gemaakt hadden de dagen ervoor. Ik voelde me heel erg thuis daar maar was ook wat melancholisch omdat we besloten hadden de dag er na te vertrekken naar Baga. Ik moest echt afscheid nemen van Arambol, de mensen knuffelen, wat een plek zeg…

We kwamen met z’n vieren aan bij Guesthouse “Melissa”, wat we natuurlijk met zorg hadden uitgekozen. Sid was zeer tevreden want meneer had nu wel een Spiegel op zijn kamer! ‘s Middags hebben we een taxi gehuurd die ons bracht naar een hele bijzondere plek. Het was een waterval! Er was verder niemand! We hebben een stukje gezwommen in het meest heldere water dat ik ooit gezien heb. De terugweg was alleen nog erger dan de heenweg. Indiers zijn niet zo goed in het uitdrukken van tijd, laten we het zo zeggen. Het zou minder dan een uur zijn. Daar zaten we dan, anderhalf uur in een te krappe taxi met hobbels in de weg, zon op je kop. Maar ja, we zullen er wel aan moeten wennen. Het is in ieder geval erg gezellig met Vaibav en Sid, grappig duo. Gegeten op een leuke plek gister. Vandaag kei stoer achterop de scooter naar het internet café.

Namasté!